Technologia galwanizacji wykorzystuje właściwości metali oraz procesy elektrochemiczne, dzięki którym jony pierwiastka tworzącego powłokę osadzają się na wyrobie. Proces galwanizacji odbywa się w specjalnej kąpieli galwanicznej, czyli w wannie wypełnionej elektrolitem, do której wkłada się poddawane obróbce przedmioty oraz elektrodę.
Drugą elektrodą w tym przypadku jest wyrób metalizowany. Cały zestaw przypomina wielką baterię, w której zachodzą procesy elektrochemiczne powodujące osadzanie się jonów zawartych w elektrolicie cienką warstwą na powierzchni umieszczonego w kąpieli materiału. Elektroda wykonana z tego samego materiału co tworzona powłoka ulega stopniowemu rozpuszczeniu, dostarczając kolejnych jonów do elektrolitu. Przemieszczanie się jonów jest skutkiem przepływu prądu, a także dyfuzji i konwekcji. W elektrolicie mogą znajdować się dwa rodzaje jonów metalu, a wówczas efektem będzie powłoka stopowa. Dzięki odpowiednim ustawieniom gęstości prądu oraz stężenia i temperatury elektrolitu uzyskuje się oczekiwaną jakość powłoki metalowej.
Klasyfikacja powłok galwanicznych
Z punktu widzenia przeznaczenia powłok galwanicznych można je podzielić następująco:
- powłoki ochronne,
- powłoki dekoracyjne,
- powłoki ochronne – dekoracyjne,
- powłoki techniczne (funkcjonalne).
Jakie korzyści wynikają ze stosowania powłok galwaniczny?
Do najważniejszych korzyści powłok galwanicznych możemy zaliczyć: dużą równomierność powłok, otrzymywanie powłok o żądanej grubości, duża czystość nakładanych powłok, możliwość nakładania wielu metali i stopów jako powłok jedno- i wielowarstwowych, dobra przyczepność czy możliwość otrzymywania powłok o różnych twardościach i o różnej odporności korozyjnej dopasowanej dla środowiska, w którym mają być użytkowane.
Odpowiednio dobrane i poprawnie nałożone powłoki galwaniczne poprawiają jakość wyrobów, ich właściwe i niezawodne funkcjonowanie, a także przedłuża czas ich użytkowania.
